Een ultiem doel Een ultiem doel Regels en wetten. We worden er wel vaker mee geconfronteerd. Thuis zijn er zo de regeltjes, op school, op je werk, langs de weg, of lees bijvoorbeeld eens een  verzekerings-polis. De bedoeling van die regels is, dat we zo het beste met elkaar om kunnen gaan zonder anderen te benadelen. Meestal is hier ook heel goed over nagedacht. Maar waarom blijven we dan toch steeds weer de grenzen van die wetten opzoeken? Sommige regels en wetten zijn trouwens door schade en schande tot stand gekomen. Praktijkgericht dus. Maar toch zijn er altijd weer die hier onder- of tussendoor proberen te glippen. Er zijn mensen die menen het recht volledig aan hun kant te hebben. Ze nemen brutaal voorrang in het verkeer, geld, goederen en bezittingen van anderen zijn voor hen niet veilig. Op het werk gebruiken ze alle middelen om anderen te passeren. Confronteer je ze met de realiteit, dan worden ze boos of voelen ze zich miskend. Vaak begint het klein maar het wordt steeds erger. Iedereen die wel eens gepest is op school herkent dit wel. Bijt je dan zelf niet van je af, dan kom je in de hoek van de verliezers. Zwakkeren zijn immers machteloos. Je hoeft alleen maar het nieuws te volgen om te zien hoe dit doorgaans afloopt. Zo komen we in een spiraal van onverschilligheid en geweld, die hand over hand toeneemt. Of je doet mee, of je zult er door worden verdrukt. In de Bijbel staat hierover dat we elkaar dan gaan “bijten en opeten”. Toch kunnen deze narigheden direct afnemen als we ons aan bepaalde regels en gedrags-vormen zouden houden. Kijk eens naar het verkeer, als iedereen zich van de ene op de andere dag aan de regels zal gaan houden, zullen de ongelukken gegarandeerd afnemen. Zou men meer respect hebben voor andermans bezit, dan waren er ook geen inbraken of berovingen meer. Zelfs huwelijken zullen beter stand  houden als we elkaar eerlijk gaan bekennen wat we zelf mankeren in plaats van de ontstane problemen op elkaar af te schuiven. Eerlijk duurt nog steeds het langst.. Helaas, foutloos leven is een Utopia. We proberen dan maar via de rechter, of mediation, mindfulness en allerlei aangepaste leefregels de narigheden tot een zeker risico te beperken. Of je gaat jezelf voor de gek houden met de gedachte dat het nu eenmaal zo is. Het ideale plaatje zal nooit haalbaar zijn, “Dus laat dan maar zitten?”. Is er dan niemand op de wereld te vinden die nooit nare dingen zegt, die nooit achterbaks doet en tegen iedereen altijd even eerlijk is? En die ook nog eens eerlijk handelt? Eerlijk gezegd, kan dat alleen maar als je iets of iemand bent die heel, heel ver boven het menselijk niveau staat. Wel, als Christen ken je “die” iemand! En wel persoonlijk.. Je kunt namelijk met al jouw fouten, missers en onvolkomenheden bij Hem terecht. En hoe meer je jezelf in Jezus verdiept, des te beter onderken je je eigen fouten. Dan ga je er aan werken omdat je dat wilt, aangespoord door Zijn liefde. Maar daarin zul je opnieuw je beperkingen tegenkomen. Je wordt geen super-gelovige. Ook die bestaan niet. Maar wel mensen met echte, gunnende  liefde. Liefde die ondanks fouten maken overeind blijft staan En dat heel is wat anders dan de nepverhalen die dagelijks over je heen worden gegoten en waar je niet verder mee komt. In het Echo blaadje vinden we ook verhalen. Andere verhalen. Van mensen die Jezus op de een of andere manier hebben leren kennen. En ze geven zich op een zeker moment aan Hem over. Is dat dan zwakte? Ja en nee. Het is herkennen en erkennen van Gods macht over jou en de wereld. Dan is de waarde van iemand die zich voor jou liet kruisigen totaal anders geworden. Daar kun je mee verder, want je weet dat jouw missers en fouten niet voor 100% zullen worden opgelost.. Maar wel in Zijn handen liggen. En dat is een troost, dat geeft een innerlijke rust, daar kan niets tegen op. En daarom zeggen we als christenen ook tegen elkaar: “Gezegende paasdagen” A. Visser

terug