Op vakantie! Op vakantie! Na een tijd van uitzoeken, sparen en plannen is het binnenkort dan eindelijk zover: We gaan weer met vakantie. Het kan gelukkig ook weer na een paar “magere jaren” om het zo maar te zeggen. De jaarlijkse volksverhuizing komt weer op gang. Een aantal weken zijn de meeste Nederlanders even niet thuis en al zeker niet te bereiken als het over werk gaat. We willen er even helemaal uit zijn, toch? En daarom gaan we niet op reis als manager, student, kleuterleidster of bouwvakker, maar gewoon als Piet, Wouter of Mirjam. Even ons dagelijks werk niet hoeven uit te voeren. Heerlijk, even een flinke afstand creëren. Los laten. Alleen een ding kun je niet weglaten of thuis laten liggen. En dat is je christen-zijn. Nu ja, je kunt wel tijdelijk het ambt of de dingen die je voor je gemeente doet een poosje laten liggen, maar als het goed is lift er toch wel wat met je mee op je vakantiereis. Is er dan verschil tussen een christen en een niet-christen als ze een fietstocht maken, zwemmen of zomaar lekker genieten van de zon? Ja! Hoewel, eigenlijk willen we stiekem toch weleens “meedoen” met dingen die anderen allemaal (er)uithalen. Niet alleen in het dagelijks leven, maar ook in de vakantietijd kunnen weleens dergelijke worstelingen voorkomen. Vakantie is gewoon een noodzaak. Want dan kunnen we na alle inspanningen weer ontspannen en een poosje rusten. Dat hebben we hard nodig, vooral ook om geen slaaf van je werk te worden. We kunnen en mogen een bepaalde tijd van het jaar vakantie vieren. Maar… Ook dat is van God gekregen tijd. Van 1 januari t/m 31 december leven we immers in genadetijd!  Dus niet alleen kerktijd, catechisatietijd, kringwerk of tijd voor Bijbellezen en gebedsmomenten zijn een stukje tijd voor en van God, maar ook de vakantietijd. We lezen trouwens in Zijn Woord dat God rustte van Zijn werk, maar er staat verder nergens dat Hij ooit op vakantie is, integendeel. En dat is maar goed ook. Zo is Hij er elke dag voor ons. Want ook de kwade machten zitten niet bepaald stil. Natuurlijk mag je de vakantie best „je eigen tijd" noemen. Niemand deelt die voor je in, je zoekt het lekker zelf of samen uit. Dat geeft juist iets moois aan de vakantiedagen. Maar dan geldt ook hier: Dien je God ook dán? We zijn immers door Het Geloof gekomen tot een andere levensstijl. Ga je de grenzen die je het hele jaar min of meer in de gaten hield dan opeens loslaten? Vraag je jezelf dan niet meer af: Wat zou Jezus nu doen? Het hele jaar door krijg je nogal eens te maken met kruispunten in je leven en zijn er dagelijks beslissingen nodig. Vaak dik gemarkeerd met gebeden of een moeizame zoektocht. Maar in de vakantietijd… “Hallo, kan het even wat minder?” Natuurlijk, we willen best tijd aan het dienen van onze Vader in de Hemel besteden, we zijn tenslotte met de Schrift opgevoed… Maar heel ons leven? Jezus zegt zelfs: “Met heel je hart, je ziel en je verstand” (Mattheus 20:37) En toch willen we er af en toe even tussenuit.  In de vakantie is er toch verder niemand die het ziet... Dan gaan we thuis misschien wel elke zondag trouw naar de kerk, maar in de vakantie zoeken we plaatsen op waar we eigenlijk niet thuishoren, onder het motto: Moet een keer kunnen. Zeker als je met een stel andere jongeren optrekt wil je niet voor elkaar onderdoen. Flink en stoer, daar houden we wel van. In Markus 6 vind je de geschiedenis van de uitzending van de discipelen. Ze werden ook even losgelaten, maar dan wél met een opdracht.. Dat zal wat voor ze geweest zijn! Zonder de Meester op pad. En vol met verwondering en de daarbij behorende verhalen kwamen ze terug bij Jezus. En wat deed Hij: Hij gaf ze rust. (vs.30) om bij te komen en de ervaringen met elkaar te delen. Dat kwam bij mij over als een soort werkvakantie en waarom ook niet? Er zijn genoeg stichtingen en organisaties die om mensen zitten te springen om te helpen tijdens vakantiedagen voor jongeren of hulpbehoevende mensen. En o ja, natuurlijk gaan we nog wel even helpen bij de VBW, dat zit inmiddels diep in onze genen. Mooi is dat. Verder hoef je natuurlijk niet per se krom te gaan liggen voor een ultieme vakantie, óf dat je je werk een noodzakelijk kwaad hebt laten worden omdat je het salaris nodig hebt voor de vakantie(s). Denk ook eens aan onze ecologische voetafdruk in de vakantie. Kan dát misschien wat minder? Als christen zal je ook dingen doen waar een ander niet aan denkt. Je kunt in je dagelijks leven toch ook niet zonder de stille tijd van Bijbellezen en gebed? Zoek die tijd op. Je mag dit belangrijke contact in de vakantie niet zomaar voor een paar weken laten schieten. Neem bijvoorbeeld weer een vakantie-Bijbelboekje mee. Vier ook gewoon de zondag, hoe vreemd de mensen op de camping je misschien ook zullen vinden of hoe anders de kerkdienst elders ook is. Veel christenen vinden het trouwens geweldig om eens mede gelovigen over de vloer te krijgen. Ook het door de week bezoeken van kerken kan zo nu en dan hele mooie gesprekken met anderen geven. Kijk of luister je op de camping naar een dienst via een stream? Mooi, laat de buren maar meegenieten. Wie weet wat voor gesprekken daaruit volgen. Schaam je er niet voor om als persoon, groep of gezin je eigen stijl te bewaren. Maak er geen probleem maar een uitdaging van! In vakantietijd zijn de mensen ontspannen en veel eenvoudiger te benaderen. Hou Gods Woord dus bij je als dè reisgids. Schaam je het evangelie niet. Dank Hem, voor zoveel dingen in de vakantie. En vergeet de personen niet, die je ontmoet of achterlaat. Leer ook deze vrije dagen te tellen. En zonder die moderne vakantiestress kunnen we naderhand als een uitgerust, ontspannen en fris vernieuwd mens weer aan de slag in het werk of thuis in het gezin. En verder gaan terwijl we uitzien naar die ene dag, van onze Heere Jezus Christus, waarbij we voor eeuwig van de vrijheid, Zijn geschonken vrijheid, zullen mogen genieten. Prettige vakantie! Andre Visser

terug